Havalar soğumaya baslamıştı...
Sonbahar, çocuğun en sevdiği mevsimken kız artık güneşin onu ısıtmamasına üzülüyordu. Hem ne vardı ki sonbaharda? Hava erken kararıyor, olduk olmadık zamanlarda yağmur yağıyor, ince giyinince üşünüyor, kalın giyilince terleniyor...
...
Kız, işten dönüyordu. Güneş battıktan sonra hava iyice serinlediği icin adımlarını hızlı hızlı atmaya başlamıstı. Eve gelmek üzereyken birden karşısında çocuğu gördü. Biraz duraksadıktan sonra gülümsedi, kalbi yerinden çıkacak gibi hissetti... Çocuk, "Yürüyüşe çıkmıştım gel istersen benimle" dedi kıza.
Fazla konuşmadan yürüdüler 15-20 dakika. Eskiden, özellikle yaz akşamları yemekten sonra çıkarlardı yürüyüşe. Günlerinin nasıl geçtiğini anlatırlardı birbirlerine...
...
Çocuk, "biraz oturalım istersen" dedi bu sefer kıza. Oturdular. Kız, "havalar soğumaya başladı" dedi ellerini birbirine sürterek.
...
Bir saat geçtikten sonra çocuk, "üşüyeceksin kalkalım" dedi . Kızın evinin önüne gelince ne uzun ne kısa sarıldılar birbirlerine. Çocuğun yanakları buz gibiydi. Kız apartmana girdi, merdivenleri çıkıp evin kapısını açtı, bir saat boyunca ne konuştuklarını hiç hatırlamıyordu.
Yine asınca cayın suyu boyunu belki yeniden karsıma cıkacaksın.
Göz göze durup bakınca görecegiz neyiz ve nerelerdeyiz, bilemiyoruz simdi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder