Sobanın kenarındaki kanepede, sobaya yeni atılmış odunun sıcaklığında öğleden sonra uyuturdu babaannem beni çocukken.
Uyumam için de masal anlatırdı. Genellikle masal aynı olurdu aslında ama her seferinde sonunu duymak için uykuya direnmeye çalışırdım.
Uyandığımda ise annem işten gelmiş olurdu. Ya birlikte aşağıya (bizim eve) inerdik ya da zaten ben uyurken kucağında beni eve getirmiş olurdu.
Yıllar sonra liseye başladığımda ki bu sefer babaannemle yanyana dairelerde oturuyorduk. Okuldan geldiğimde babaanneme giderdim. O her zamanki yerinde camın önünde olurdu ve dışarıyı seyrederdi. Ona gittiğimde çay demler yanında petibör biskuvi getirirdi. Birlikte camın kenarında oturur sohbet ederdik. Bu sefer de kaloriferin sıcaklığı içimizi ısıtırdı.
Şimdi ise kışın en sevdiğim şey dışardan geldiğimde ayaklarımı kalorifere dayamak ve yanana kadar çekmemek.
Babaannemi öyle çok özlüyorum ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder