Nejat Uygur'lu yıllar...
Eski evimize yürüme mesafesinde olan bir şehir tiyatrosu vardı. Kamuran amcalar, Orhan amcalar ve biz coluk cocuk giderdik tiyatroya sık sık.
...
90'larda yılbası, bayram özel programlarında tiyatrolar, parodiler yayınlardı televizyonlar.
...
Hem gittigimiz tiyatrolarda hem de televizyonda izlerdik Nejat Uygur'u.Cibali Karakolu, Zamzalak, Şeyini Şey Ettiğimin Şeyi ilk aklıma gelenler. Özlenen güzel günler, özlenen güzel yıllar...
Okullar acıldı. Cocuklar okula gitti.
Gundemde yeni sistem tartısmaları, rapor alıp cocugunu erken yasta gondermek istemeyenler, ilk gun heyecanı, alısanlar, alısamayanlar, renkli kalemler, okulların acılması yuzunden artan trafik, servis ücretler, okul taksitleri...
...
Hemen hemen 7 yasında bir erkek cocuk, cöpü karıstırıyor. Yüzünde umutlu bir ifade var. Umut derken "cöpten bir sey bulma umudu." Kızdım, kırıldım, utandım.
O an bize baktım, hepimize. Onca seye sahipken hala suratlarımız asık, mutsuzluklarımız anlamsız.
Soyleyecek, yazacak cok sey varken yazamadım hissettiklerimi, dokundu bana cocugun yuzundeki umut ve benim umutsuzlugum.
Bazen bir an'da kitlenip kalırsın. Kilidi acana kadar cıkamazsın o andan. Hic bitmeyecek hep orda kalacakmıssın gibi hissedersin ama bir gün sen farketmeden acılır o kilit. An'dan anı'ya donusur.
Bu sarkı tam da onu anlatır.
Sarkılarıyla, filmleriyle, asklarıyla kısacası hayatıyla skandal bir adamdı Serge Gainsbourg ve Jane Birkin 3 buyuk askından birisiydi. Bence en büyügüydü.
...
Bu sarkı zaman zaman aklıma takılır, üst üste dinlerim bir süre... Ask degil tutku bu sarkı'nın etiketi benim icin.
Basit cümlelerle anlatacagım...
Bugün tam da o gündü!
Hafta sonu hava o kadar sıcaktı ki guneslensek mi dedik.
...
Gece yagmurun sesine uyandım, cok siddetli yagıyordu. Sonra tekrar uyumusum. Bir günde geldi sonbahar.
...
Oglen karsıda toplantıya gittik.
Hava o kadar griydi ki bugünün sarkısı ancak bu sarkı olabilirdi:
Universiteli genclerin girisimcilik projesi:
Ortakoy'de aksamları tezgahlar kurulur. İncik boncuk, sal, hediyelik esya satılır. 3. sınıfın yazında Alp'le tezgah acmaya karar verdik. Hem gecici dovme yapacak hem incik boncuk satacaktık. Ben zaten Tahtakale'den malzeme alıp arkadaslarıma, kendime bileklik, kolye vs. yapıyordum. Gecici dovme yapmakta da ne vardı ki yaparız dedik? Ciddiydik.
Ben gittim arastırdım. O tezgahları oncelikli olarak Besiktas Belediyesi sınırlarında ikamet edenlere veriyorlarmıs. Ben Bahcesehir'de Alp karsıda oturuyordu. Besiktas'ta oturan bir arkadasımızdan rica ederiz dedik. Gittim hint kınası fiyatlarını ogrendim. Babama bu fikrimizden bahsettim. O bir heves oldugunu anladıgı icin pek ciddiye almadı. Sonuc olarak yapamadık tabii ama bazı geceler sabaha kadar msn'den konustuk, eglendik yapabilecegimizi dusunurken.
Cok klasik bir sarkı olsa da beynimin icindeki o donemin sarkısı budur:
6 yasında falanım. Hayalet avcılarının cizgi filmini izledik. O bolumde hayaletler gece yarısını gectikten sonra cocukların dolaplarından cıkıyordu. Etkilenmisim ki uyuyamıyordum bir türlü, dolaplara bakıp duruyordum. Abimi uyandırdım. O da büyük bir abi olarak bana uyumamı, beni korumak icin uyanık kalacagını soyledi. Uyudum hic korkmadan.
Büyüdük, ne zaman gece korksam abimin yanına gittim geceleri.
...
Abim esyalarını toplamaya baslayana kadar algılayamadım evden gidecegi gercegini.
Biraz icim buruk.Yalnız kalacagım evde. Universitedeyken 4 sene yurtta kaldım sonra Amerika'ya gittim. Ben yokken evin cok sessiz oldugunu soylemisti. Simdi o sessizligi ben hissedecegim. Yan odamda olduk olmadık saatlerde gitar calmayacak, kendi odamda calan muzigi duyamayacagım kadar yuksek sesle muzik dinlemeyecek.
Abimi anlatmak icin bir sarkı secemem sanırım. Cunku hemen hemen her sarkıyı abimden dinlemis, ona sormusumdur. Ama yine de bir sarkı soylemek gerekirse o da Scorpions - Wind of Change olur.
Gecen pazar bir programda Ronaldo'nun gollerini izlerken kesfetmis bu sarkıyı. Sarkı da sozleri de cok guzel.
Dut agacı:
Bahar gelir karne almaya cok az kalmıstır ve tabi yazlıga tasınmaya da. Yazlıga tasınmadan 1 - 2 hafta once hafta sonu dut toplamaya gideriz. Cunku dut mevsimi hicbir zaman okulların kapanmasını beklemez. Agacın altına eski bir carsaf serilir ve biri agacı sallar. Cocuklar da dokulen dutları toplar.
İncir agacı:
Artık aksamları serin olmaya baslar, aksamustu annem hırka getirir biz bahcede oyun oynarken ve biz anlarız ki kıslıga donme vakti yaklasır. Olmamıs inciri koparttıgında akan sütü sakın agzına surme yara olur diye uyarırlar buyukler her seferinde. İncir toplanır agactan aksam yemeginden sonra tatlı niyetine yemek icin. Agzımız burnumuz bal icinde kala kala yeriz incirleri keyifle.
...
Bu yuzden benim icin bu iki meyveden birisi yazın baslamasının habercisi digeri de yazın bitmesinin habercisidir.
Bugün Can Yücel'in "Çok bi çocuk" kitabını aldım oglen. Can Yucel'e olan hayranlıgımdan daha once bahsetmistim ya bu kitabın basındaki kartpostalla nirvanaya erdi bu hayranlık.
...
Uludag sozlukte okudugum kadarıyla: Can Yucel'in babası (Hasan Ali Yucel) gittigi bir yurt dışı gezisinden gondermis bu kartpostalı ogluna. Can Yucel bu mektubu 60'ına kadar saklamıs.
...
Kartpostalda:
Evladım Can,
Mektubunu seve seve okudum. Büyüdüğünü söylüyorsun; buna pek sevindim. Fakat çocuğum, büyümek öyle kolay olmuyor. Bak ben koca adam olduğum halde 'büyüyemedim'. Büyümek için büyüklerin sözlerini dinlemek, onların büyük işlerini yavaş yavaş öğrenmek lazım. Bu resimde gördüğün çocuk çember çevirecek yaşta iken ev yapmasını da öğrenmeye çalışıyor. Ben sana bunların hepsini öğreteceğim. Sen de onları güzel güzel yapacaksın, değil mi yavrum? Gozlerini öper, öperim Can'ım.
Yazdıgında, evrende kaybolup gitmiyor sanki "o an". İlerde okudugumda o an'a gidiyormusum gibi hissediyorum. Bu yuzden de mektupları cok seviyorum. Simdi eski mektupları elime aldıgımda o mektup geldigindeki heyecanı, o donem hayatımda olan ve mektupta gecen olayları tekrar yasıyorum.
...
Uzun zamandır kimseden mektup almıyordum. Bana mektup yollaması konusunda biraz fazla ısrarcı olsam da sonunda Almanya'dan kartpostal yolladı bana Erdem. Yolladıgını soylediginde heyecanla bekledim mektubumu sabırsız bir insan olarak :)
Her insanın bir sarkısı var ya benim için Erdem'in sarkısı da "i don't know" ama o belki bircok insan icin "october swimmer".
Zaman zaman ondan sarkı dilendigim dogrudur :) Bu yaz başında bir aksam sarhostum ve uyumaya calısıyordum. Gozlerimi kapattıgımda basım cok donuyordu o zaman yollamıstı bana bu sarkıyı. Butun yaz bıkana kadar dinledim ve sevdigim sarkılardan biri oldu.
Bugün how i met your mother'da calan sarkılara bakıyordum orda kesfettim bu sarkıyı. "Tam arabaya bin, sesini ac, camını ac, yola cık!" sarkısı. Ama boyle otoyol degil tek gidis tek gelis olan bir yol olmalı.
Uzun zaman oldu bloga bir Damien Rice sarkısı koymayalı.
Damien Rice'ın bircok sarkısı insanın canını somut olarak acıtan turden. Soyut demiyorum bak somut olarak.
...
Herkesin hayatında bu sarkıdakine benzer bir hikaye vardır ve herkesin hayatının icine eden biri olmustur mutlaka. Kimyasını bozmus, hayatını bombok etmis ve baskasıyla olmayı denedigi halde onu aklından cıkaramadıgı bir insan olmustur.
Sıradaki sarkı Beatles'dan Yesterday...
Abimin odasında Onur abi, ben, abim.
Onur abi ve abim gitar calıyor ben soyluyorum. Video'ya cekiyoruz... Sasırıp yanlıs yerden giriyorum, guluyoruz, tekrar video'ya alıyoruz abim nakarata giriyor Onur abi 2. tekrara giriyor ben kafama gore soyluyorum tekrar guluyoruz. Video'yu tekrar ayarlıyoruz.
Tamam bir deneme yapalım diyoruz. Cok guzel oluyor. Ama kaydetmemis oluyoruz.
Tekrarlıyoruz, tekrarlıyoruz...
Baska sarkılara geciyoruz 3'umuz birden soyluyoruz, bilmedigimiz yerleri atıyoruz, guluyoruz, egleniyoruz sonra annem geliyor sessiz olun diyor. Olamıyoruz o da ısrarcı olmuyor gidiyor.
Ve ben bu yazıyı yazarken yesterday'ı dinleyip o gunlere gidiyorum.
Bieilerinin çocukları ölüyor. Kan akıyor kan. Benden, senden, ondan ne fark eder? Saka degil hayat bu, ölüm bu. Seni beni mi olur ölümün?
Olmamalı hem de hic olmamalı. Senden öldü benden öldü demeyin artık. Senin ondan ne farkın var? Insan secemiyor ki kim olacagını o zaman bu ayrımcılık neden? Birilerinin cocukları ölüyor. Yetmez mi?
Cuma gunu is cıkısı bir kitap ve bilgisayarımı yanıma alıp Buyukada'ya gidecegim. Hani sadece bir sırt cantası goturmelik 2 gunluk kafa tatili gibi.
Yedinci Gun'u goturecegim yanımda, orda okumak istedigim icin daha baslamadım okumaya (sabırsızlansam da)
Aksamları soguk olmaya basladı bu yuzden hırkamı giyip deniz kenarında usuye usuye kitabımı okuyacagım.
Sabah ayazında yine hırkamı giyip, kulaklıgımı takıp yuruyecegim muzik dinleyerek.
Oglen belki sekerleme uykusuna yatacagım. Aksamustu fotograf cekecegim flash'ıma degisik filtreler takarak.
Pazar aksamustu donecegim. Vapurda cay icecegim.
...
Simdilik bu haftadan butun istegim bu.
Iyi haftalar
Balkondayım, ay dolunay, kulagımda kulaklık muzik dinliyorum ve 15 dakikadır aya bakıyorum. Bazen boyle hicbir sey yapmayı seviyorum.
Telefonum calmasın calsa da yanımda olmasın, kimse konusmasın sadece sevdigim muzikler calsın, kimse bana karısmasın, hayatıma mudahale etmesin.
Bir de Eddie soylesin ben dinleyeyim... Don't come closer or I'll have to go Holding me like gravity are places that pull If ever there was someone to keep me at home It would be you
Bir yanım hep özgür kalsın. O yanıma hiç dokunma olur mu?
Ben kendimi bildim bileli bizim evde 7/24 taze cay olur. Annem ogretmendi benim ve biz kucukken ancak gece calısabilirdi evde. Biz yattıktan sonra holun ısıgı yanar ve annem sınav kagıtlarını okurdu. Cay deyince benim aklıma hep bu sahne geliyor. Yani caydanlık gun boyu kısık ateste kaynar hemen hemen hic sonmez.
Annem caycı dolayısıyla ben de caycıyım.
Ancak ne zaman anneme kızsam ya da o bana kızsa, biraz tartıssak, gerilsek "kahve yapayım mı?" sorusu bizim beyaz bayrak attıgımız andır. Genellikle ben kahveyi yaparım, iceriz, sohbet ederiz. Sinirimiz gecer küslük biter.
