Yazmak bir insana bu kadar iyi gelirken neden yazmaz ki?
Hayat mı cok hızlı akıyor, ben mi yetisemiyorum bilmiyorum ama ben eskiden kafamı dinlemek istedigimde ya kulaklıgımı takar yuruyuse cıkardım ya da yazardım. Uzun uzun yurur ya da uzun uzur yazardım...
Kafamdaki soru isaretlerini hep boyle cozerdim. Ne zaman bıraktım yazmamayı ya da yurumeyi?
...
İse basladıgımdan beri hep bi huzursuzluk icinde yasıyorum. Bu duzelir mi ki yoksa is hep boyle mi? eger is boyleyse insanlar nasıl 20-30 sene calısıyor. Ben ilk senemden itibaren emekliligimin hayalini kuruyorum. Calısamam ben o kadar sene diyorum.
Tembellikten mi diyorum bunu?
Kesinlikle hayır.
Belki dogru meslegi secmedim, belki de butun isler boyle bilmiyorum. Calıstıgım ilk ajansta bunun karsılastırmasını yapamıyordum ama 3. ajansımda en azından butun ajansların benzer oldugunu biliyorum.
...
İlk 2 senemi hayatım is olarak gecirdim. Kendime vakit ayırmaktan vazgecip gece tuvalete kalktıgımda bile blackberry'imden maillere cevap atıyordum. Dogru duzgun hic bir sosyal aktiviteye vakit ayırmıyor, hobi mi ne hobisi diyordum. Belki de o donemde yazmaktan vazgectim. Degil yazmaya, yuruyuse cıkmaya kitap okumaya bile vakit ayıramıyordum.
...
Ne zaman isi bırakıcam ben diye aglaya aglaya eve gelsem; kızım is bulmadan isi bırakma, butun isler boyle, .......... sozleriyle daha cok sinirleniyor daha cok aglıyordum. Biz agla diye soylemiyoruz kızım senin sinirlerin bozulmus, bırak bu kadar sıkıldıysan ama is bulmak coz zor vs vs.
Benim ihtiyacım olan yeni is bulmak degil biraz sakin kalıp kafamı toplamaktı aslında ama bunu kimseye anlatamadım. Para biriktirmeye calıstım, hesap kitap yaptım. En basından beri istedigim isi bırakıp kafamı toplamak icin Amerika'ya gitmekti.
İlk basta is bulmadan isi bırakmadım.
Cuma isten ayrılıp pazartesi diger yerde basladım.
Sonuc husran ve yorgunluk.
Ajanstan cıkamıyordum. Abartmıyorum, gercekten cıkamıyordum.
Mutsuzlugum iyice pekisti "Ben ne yapıyorum?" sorusunu cok sık sormaya basladım kendime.
İstifa ettim.
Hem de is bulmadan.
Yasal suremin son haftası eski direktorum yazdı "orda mutlu musun bilmiyorum ama soyle bi is var, gorus istersen" diye.
Gittim, görüstüm ve kabul edildim.
Yeni is yerindekiler burda isi bıraktıgımı bilmedikleri icin hemen orda baslamam gerekmiyordu.
Onumde koskoca 3 hafta vardı.
Daha onceki Amerika vizem egitim vizesi oldugu icin hemen turist vizesi aldım, vizemin geldigi gun ucak biletimi aldım ve 2 gun sonra Los Angeles ucagındaydım. Hersey o kadar hızlı oldu ki kimse gidecegime inanmadı havaalanına gidene kadar.
...
Yazdıklarıma baktım da o kadar ayrıntılı anlatmısım ki gercekten yazmayı cok ozlemisim.
Sarkı paylasma blogum amacını astı galiba :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder